Culture shock
Door: Tina Kuijsten
Blijf op de hoogte en volg Tina
23 Januari 2015 | Turkije, Sultanahmet
Herkese merhaba !
oftewel 'hallo allemaal!'
Mijn eerste echte verslag vanuit Istanbul! Super om dit avontuur met jullie te kunnen delen. Ik ben nu twee dagen in Istanbul en heb al meteen een hele hoop dingen meegemaakt, waarvan ik jullie graag wil laten mee genieten.
Gisteravond na een plezierige vlucht kwam ik samen met Kimberly aan in hostel Cordial. Een sfeervol hostel met een krijsende papagaai, losvliegende vogels en heel vriendelijk personeel. Nadat we onze veel te zware koffers naar boven hadden gesjouwd, besloten we dat we wel een wijntje verdiend hadden... Wat we toen kregen... een hele vissenkom! Een goed begin!
Onder het genot van een flink glas wijn gingen we wat huizen bekijken.We kregen het voor elkaar om via Facebook drie afspraken te maken, mooi! "We kunnen tenslotte niet een half jaar in een hostel wonen".
Nadat we de vissenkom naar binnen hadden gewerkt, besloten we te gaan slapen zodat we fris en fruitig de volgende dag huizen konden gaan kijken.
Dag 1 ! *althans de eerste échte dag
TRRRRINGG!!! aaaah.. de wekker.. 8.30 uur, ach het wordt een ondernemende dag, uit de veren! Plan de campagne.. 13.00 uur eerste huis, 16.00 uur tweede huis, 20.00 uur laatste huis.
We gingen uitzoeken hoe de dag het beste aan konden pakken. We besloten om alle adressen, routes en vooral prijzen (zodat ze ons niet konden afzetten) op papier te zetten. We hadden alles op een rijtje en konden onze eerste stappen buiten het hostel zetten (nu het licht was durfden we wel haha).
Ontbijt.. ja kebab leek ons geen strak plan. We liepen de straat uit en kwamen bij een klein kraampje met ronde broodjes, een soort krakelingen. Ik besloot er eentje te nemen met smeerkaas en ja hoor.. LEKKER!
Hoppaa met een gevulde maag op zoek naar een taxi, maar dat leek makkelijker dan gedacht. Van het één op het andere moment begonnen de moskeeën tegen elkaar te zingen. En niet z'on beetje, nee kei hard!
Als je nu denkt, oeh dat van die moskeeën is een culture shock? Nou nee hoor, hoppaa alle mannen deden hun schoenen uit en gingen midden op straat op een tapijt zitten bidden. Even lag het hele verkeer en de stad stil. Dát was pas een culture shock!
Nadat we waren bijgekomen, hadden we een taxi weten te bemachtigen. Ik hoor het papa nog zeggen: "Je spreekt van te voren een prijs af!", ja pa, dat hebben we geprobeerd, maar wat zijn die Turkse taxichauffeurs hier koppig. "No, no, taximeter!" Dat kregen we te horen.. nou ja vooruit dan, we hebben tijdnood.
Ons was verteld dat het 10 tl (ongeveer €3,20) zou kosten met de taxi.. wij waren 30 tl (ongeveer € 10,-) kwijt.. tof.
Aangekomen bij het eerste huis wisten we niet op wie we stonden te wachten, of die persoon wel zou komen en of we goed stonden. Nadat iedereen op straat van zijn tapijt was opgestaan en zijn schoenen weer had aangedaan, zagen we in de verte een jongeman aan komen lopen.
Dat was de huisbaas! Huis nr 1 gevonden, check!
Oke, over huis 1 waren we het al gauw eens, snik heet, tering klein, stoffig en.. ja, ik hou erover op, dikke NEE!
Op naar huis twee, tijd genoeg dus laten we de toerist eens gaan uithangen, we nemen de metro!
In één keer kwamen we aan op bestemming van huis nr 2, Mecidiyeköy. Onze mond viel open, het was net HET New York van Istanbul! Vet! Hopelijk bevalt het huis ons ook dachten we. En ja hoor, mooi, groot, leuke ligging, enige minpuntje: Party's not allowed, en net iets boven ons budget. Maar ach, even laten bezinken onder het genot van een Turkse specialiteit waarvan ik de naam alweer kwijt ben.
En toen.. op naar huis 3!
Huis 3 is echt een verhaal op zich. De huisbaas was niet terug te vinden op internet, ze veranderde steeds van afspraak en we hadden een gek gevoel. Toen we aankwamen op het pleintje voor het huis, waren we niet helemaal gerust. Het was al pikdonker en in de middle of nowhere. We zagen een supermarkt en besloten om iets te halen om in geval van nood onzelf te kunnen verdedigen.
Geloof het of niet, maar we vonden een legio aan messen in de uitverkoop. We twijfelden even, maar het grote koksmes leek ons een beetje overdreven dus het werd een schilmesje! Met een gerust hart, konden we het huis gaan bekijken. En jaa.. het werd nog erger, het huis lag naast een kerkhof. Oké.. van alles spookte door ons hoofd: liggen hier de mensen die ze heeft vermoord, spoken deze mensen rond op dit plein? Gelukkig bleek het allemaal niet zo erg, ze was erg lief, maar wat wij op haar kamer vonden.. jaja, een schilmesje! Ook een dikke NEE voor dit huis.
Na de inspannende city trip en vele indrukken besloten we terug naar het hostel te gaan en weer een vissenkom wijn te bestellen.
Onder het genot van dat wijntje typ ik nu dit verhaal. En hoe het zit met de kamers? Ja dat horen jullie in het volgende verhaal!
öpücük Tina
oftewel 'hallo allemaal!'
Mijn eerste echte verslag vanuit Istanbul! Super om dit avontuur met jullie te kunnen delen. Ik ben nu twee dagen in Istanbul en heb al meteen een hele hoop dingen meegemaakt, waarvan ik jullie graag wil laten mee genieten.
Gisteravond na een plezierige vlucht kwam ik samen met Kimberly aan in hostel Cordial. Een sfeervol hostel met een krijsende papagaai, losvliegende vogels en heel vriendelijk personeel. Nadat we onze veel te zware koffers naar boven hadden gesjouwd, besloten we dat we wel een wijntje verdiend hadden... Wat we toen kregen... een hele vissenkom! Een goed begin!
Onder het genot van een flink glas wijn gingen we wat huizen bekijken.We kregen het voor elkaar om via Facebook drie afspraken te maken, mooi! "We kunnen tenslotte niet een half jaar in een hostel wonen".
Nadat we de vissenkom naar binnen hadden gewerkt, besloten we te gaan slapen zodat we fris en fruitig de volgende dag huizen konden gaan kijken.
Dag 1 ! *althans de eerste échte dag
TRRRRINGG!!! aaaah.. de wekker.. 8.30 uur, ach het wordt een ondernemende dag, uit de veren! Plan de campagne.. 13.00 uur eerste huis, 16.00 uur tweede huis, 20.00 uur laatste huis.
We gingen uitzoeken hoe de dag het beste aan konden pakken. We besloten om alle adressen, routes en vooral prijzen (zodat ze ons niet konden afzetten) op papier te zetten. We hadden alles op een rijtje en konden onze eerste stappen buiten het hostel zetten (nu het licht was durfden we wel haha).
Ontbijt.. ja kebab leek ons geen strak plan. We liepen de straat uit en kwamen bij een klein kraampje met ronde broodjes, een soort krakelingen. Ik besloot er eentje te nemen met smeerkaas en ja hoor.. LEKKER!
Hoppaa met een gevulde maag op zoek naar een taxi, maar dat leek makkelijker dan gedacht. Van het één op het andere moment begonnen de moskeeën tegen elkaar te zingen. En niet z'on beetje, nee kei hard!
Als je nu denkt, oeh dat van die moskeeën is een culture shock? Nou nee hoor, hoppaa alle mannen deden hun schoenen uit en gingen midden op straat op een tapijt zitten bidden. Even lag het hele verkeer en de stad stil. Dát was pas een culture shock!
Nadat we waren bijgekomen, hadden we een taxi weten te bemachtigen. Ik hoor het papa nog zeggen: "Je spreekt van te voren een prijs af!", ja pa, dat hebben we geprobeerd, maar wat zijn die Turkse taxichauffeurs hier koppig. "No, no, taximeter!" Dat kregen we te horen.. nou ja vooruit dan, we hebben tijdnood.
Ons was verteld dat het 10 tl (ongeveer €3,20) zou kosten met de taxi.. wij waren 30 tl (ongeveer € 10,-) kwijt.. tof.
Aangekomen bij het eerste huis wisten we niet op wie we stonden te wachten, of die persoon wel zou komen en of we goed stonden. Nadat iedereen op straat van zijn tapijt was opgestaan en zijn schoenen weer had aangedaan, zagen we in de verte een jongeman aan komen lopen.
Dat was de huisbaas! Huis nr 1 gevonden, check!
Oke, over huis 1 waren we het al gauw eens, snik heet, tering klein, stoffig en.. ja, ik hou erover op, dikke NEE!
Op naar huis twee, tijd genoeg dus laten we de toerist eens gaan uithangen, we nemen de metro!
In één keer kwamen we aan op bestemming van huis nr 2, Mecidiyeköy. Onze mond viel open, het was net HET New York van Istanbul! Vet! Hopelijk bevalt het huis ons ook dachten we. En ja hoor, mooi, groot, leuke ligging, enige minpuntje: Party's not allowed, en net iets boven ons budget. Maar ach, even laten bezinken onder het genot van een Turkse specialiteit waarvan ik de naam alweer kwijt ben.
En toen.. op naar huis 3!
Huis 3 is echt een verhaal op zich. De huisbaas was niet terug te vinden op internet, ze veranderde steeds van afspraak en we hadden een gek gevoel. Toen we aankwamen op het pleintje voor het huis, waren we niet helemaal gerust. Het was al pikdonker en in de middle of nowhere. We zagen een supermarkt en besloten om iets te halen om in geval van nood onzelf te kunnen verdedigen.
Geloof het of niet, maar we vonden een legio aan messen in de uitverkoop. We twijfelden even, maar het grote koksmes leek ons een beetje overdreven dus het werd een schilmesje! Met een gerust hart, konden we het huis gaan bekijken. En jaa.. het werd nog erger, het huis lag naast een kerkhof. Oké.. van alles spookte door ons hoofd: liggen hier de mensen die ze heeft vermoord, spoken deze mensen rond op dit plein? Gelukkig bleek het allemaal niet zo erg, ze was erg lief, maar wat wij op haar kamer vonden.. jaja, een schilmesje! Ook een dikke NEE voor dit huis.
Na de inspannende city trip en vele indrukken besloten we terug naar het hostel te gaan en weer een vissenkom wijn te bestellen.
Onder het genot van dat wijntje typ ik nu dit verhaal. En hoe het zit met de kamers? Ja dat horen jullie in het volgende verhaal!
öpücük Tina
-
24 Januari 2015 - 00:39
Claudia:
oooooo tinaaaaa!! Geweldig!!! Ik hoor t je af en toe gewoon zeggen! -
24 Januari 2015 - 02:23
Dagmar:
Truuss!! Je laat ons gewoon in spanning!! Welk huis is het geworden??? Ik gok op huis nummer 2. Of gaan jullie morgen ook nog huizen bezoeken?? Succes!! Xx -
24 Januari 2015 - 09:12
Jolanda :
Hoi Tinus,
Al met al nu al een reis om nooit te vergeten!
Succes met zoeken en super leuk om je op deze manier te kunnen volgen.
Ge. Jolanda , Peter, Jasper en Thomas! -
24 Januari 2015 - 09:21
Peetoompje Erwin:
Het lijkt wel of ik een spannende thriller aan het lezen ben :-)
Een heel ander Istanbul dan ik heb leren kennen. Succes met de huizenjacht. -
24 Januari 2015 - 09:26
Rina:
Hoi Tina ik ga je verhalen zeker volgen een hele fijne tijd daar. X -
24 Januari 2015 - 10:18
Tracy:
Hè Tina! Wat spannend allemaal! Geniet er van maar vertrouw vooral ook op je intuïtie. Leuk om je avontuur te volgen. Groetjes, tracy -
24 Januari 2015 - 11:25
Lizette:
Hee Tina, wat leuk dat we jouw verhalen kunnen volgen. Begon al spannend en moest een paar keer lachen. Echt op z'n Tina's .........heel veel plezier en succes!!
-
25 Januari 2015 - 11:26
John&Annet:
Hoi Tina, echt iets voor jou als ik dat zo allemaal lees, past helemaal, succes. grt J&A -
25 Januari 2015 - 12:10
Anke (mama, Haha):
hé schat, wat een avontuur al meteen. Je kunt het ook zo verschrikkelijk goed en smeuïg beschrijven. Ik zie het al helemaal voor me. Dikke -
25 Januari 2015 - 12:12
Mama:
Dikke KUS moest dat zijn,haha. De plaatjes werken niet :) -
27 Januari 2015 - 12:26
Gust:
een geweldige eerste dag dus, ik had trouwens niet anders verwacht. Wel fijn dat we zo contact kunnen houden. En over een paar dagen praat jij zo goed Turks dat die jongens je daar niets meer wijs maken.
Veel suc6, plezier en studeer ze.
Dikke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
